*ਪਿੰਗਲ ਦੇ ਛੰਦ 'ਚ ਲਿਖੀ ਵੱਖਰੇ ਮੁਹਾਂਦਰੇ ਵਾਲ਼ੀ ਇੱਕ ਗ਼ਜ਼ਲ*
ਸੋਚਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਤੈਨੂੰ ਕੱਢਣੇ ਦੀ ਸੋਚ, ਸੋਚ-ਸੋਚ।
ਸੋਚਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਤੈਨੂੰ ਕੱਢਣੇ ਦੀ ਸੋਚ, ਸੋਚ-ਸੋਚ।
ਲੋਚਾ ਮੇਲ਼ ਦੀ ਵਧਾ ਲਈ ਭੁੱਲਣੇ ਦਾ ਲੋਚ-ਲੋਚ।
ਕਿਤੇ ਆਤਮਾ ਦੀ ਮੈਲ਼ ਵੱਲ ਪੈ ਜੇ ਨਾ ਧਿਆਨ
ਪੋਚੇ ਕਾਲੇ-ਕਾਰਿਆਂ 'ਤੇ ਪਾਈਏ ਮੁੱਖ ਪੋਚ-ਪੋਚ।
ਲੇਖਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਕੀ ਸਾਥੋਂ ਪਾ ਨਾ ਹੋਇਆ ਭੇਤ,
ਬੋਚੇ ਫੇਰ ਵੀ ਦੁੱਖਾਂ ਨੇ ਭਾਵੇਂ ਤੁਰੇ ਬੋਚ-ਬੋਚ।
ਕੀਤਾ ਤੇਰਿਆਂ ਗ਼ਮਾਂ ਨੇ ਤੇਰੇ ਜਿਹਾ ਹੀ ਵਿਹਾਰ
ਨੋਚ ਖਾ ਲਿਆ ਏ ਦਿਲ ਕਾਵਾਂ ਵਾਂਗ ਨੋਚ-ਨੋਚ।
ਕਿੱਦਾਂ ਲੈਣੀ ਹਮਦਰਦੀ ਇਹ ਸਿੱਖੋ ਢਕਵੰਜ,
ਮੋਚ ਆਵੇ ਜਾਂ ਨਾ ਆਵੇ ਪਿੱਟੋ ਮੋਚ ਮੋਚ-ਮੋਚ।
2 comments:
ਕਿੱਦਾਂ ਲੈਣੀ ਹਮਦਰਦੀ ਇਹ ਸਿੱਖੋ ਢਕਵੰਜ
ਮੋਚ ਆਵੇ ਜਾਂ ਨਾ ਆਵੇ ਪਿੱਟੋ ਮੋਚ-ਮੋਚ।
---
ਹਾ ਹਾ ਹਾ...ਗ਼ਾਫ਼ਿਲ ਸਾਹਿਬ...ਬਹੁਤ ਹੀ ਖ਼ੂਬ ਗ਼ਜ਼ਲ..ਤਨਜ਼ ਕਮਾਲ ਦਾ ਏ..ਮੁਬਾਰਕਾਂ। ਕੁਝ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੈਰ 'ਚ ਆਈ ਮੋਚ ਯਾਦ ਆ ਗਈ...lol :)..ਅਦਬ ਸਹਿਤ..ਤਨਦੀਪ
ਬਹੁਤ ਖੂਬ ਗ਼ਾਫਿਲ ਸਾਹਿਬ ਜੀ,,,,,
ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ ਵੀ ਪੜੀ ਸੀ ਇਹ ਗ਼ਜ਼ਲ ਬੜੀ ਵਧੀਆ ਲੱਗੀ ।
Post a Comment